Onlangs stond in ‘Op Weg’ een tekst van Linda Beimer: “Toets één voor …. “. Enkele weken geleden de columntekst ‘Bidden’ van pastoor Paul Daggenvoorde. Die teksten daagde me uit. “Wat is bidden?”
In mijn studententijd zou ik het antwoord gezocht hebben in een dictaat, een boek of misschien wel in 733 bladzijden van onze officiële Catechismus. Maar ja, nu anno 2024 pak je het mobieltje en zoekt bij Google. Het eerst antwoord dat Google me gaf was: “Bidden is praten met God”. Ik was even stil. Tja, ik had het eerder gelezen in een tekst voor kleine kinderen: ”…als je bidt, praat je tegen God”. Maar toch, de vraag: ”Wat is bidden?” hield me bezig.
Een bezoek aan een oudere man zette me op het spoor. Bij het koffiedrinken na de ‘Marktmis’ had ik hem beloofd een keer langs te komen. Ik kende hem verder niet. Wel wist ik dat hij na het overlijden van zijn vrouw regelmatig meedeed met ‘rozenkransbidden’ in de Mariakapel. Het ritme van het rozenkrans gaf hem rust, zo had hij verteld.
In zijn huis bij de koffie was de man spraakzamer. Hij vertelde hoe het was alleen te zijn nu Truus er niet meer is. Hij vertelde dat hij dagelijks bij de foto van zijn vrouw een kaars aanstak. En dan, terwijl hij naar Truus keek, hij met haar praatte over de zorgen van alledag, maar ook over de mooie dingen die gebeuren. Als hij dingen niet wist, vroeg hij het haar. Dat gaf hem kracht. “Dan ben ik niet alleen.”
Het verhaal van de oude man, hoe hij praatte met Truus opende mij de ogen. Toen begreep ik dat het eenvoudige antwoord: “Bidden is praten met God” ook voor mij geldt.
Thij Willems, emeritus pastoraal werker