Ans te Lintelo
10 augustus 2022
Vrij zijn
De zomervakantie voor de scholen duurt nog tot 28 augustus. Misschien bent u nog vrij, misschien is het leven van alledag alweer begonnen. Is het niet heerlijk om er even tussenuit te gaan? Even de boel de boel te laten? Even wat anders te doen of lekker niets te doen? Ik ervaar dan vrij zijn.
Ik kijk in zo’n periode terug en ook vooruit. Laat alles even de revue passeren. Ik kom ook dit jaar weer tot de conclusie dat we ons gelukkig mogen prijzen dat we in een vrij land leven. We genieten vrijheid van meningsuiting. Iedereen mag zeggen en denken wat hij wil. Toch denk ik dat fatsoensnormen soms wel eens bespreekbaar mogen worden. Ondanks de vele crisissen hebben de meeste mensen om me heen het goed met elkaar. Ik gun het iedereen om vrij te zijn. Voor wie dat niet is, wil ik opkomen.
Vlak voor de zomervakantie heb ik met een aantal jongeren het Gevangenismuseum in Veenhuizen bezocht.
De straf-geschiedenis van Nederland, de rechtspraak van nu, alles trok aan ons voorbij. Het ‘Pauperparadijs’ Veenhuizen, ooit uit idealisme opgericht om armen en wezen een stabiel leven te leren, het heeft kort en toch uiteindelijk niet gewerkt. Waarom niet?
Mensen leerden wel veel, maar waren niet vrij. Ze voelden zich gevangen. De echte gevangenis staat er dichtbij. Een ex-gevangene vertelde ons zijn verhaal. Hoe hij door anderen aangespoord, zijn eigen wil en mening verloor, in de criminaliteit terecht kwam. Toen moest hij zitten! Nu is hij weer vrij-man. En heeft hij steun aan religie en geloof. Een harde leerschool om uiteindelijk vrij te zijn. Zo indrukwekkend!
Ans te Lintelo
