Paul Daggenvoorde
7 december 2022
Verheug je! Straks Kerstmis.
‘Verheug je!’
Niet dat we naïef of kinderlijk blij doen. Dat past volwassen gelovigen niet. Er is narigheid genoeg om te weten dat ‘doen alsof’, niet werkt.
Verheugen is je laten optillen.
Dat valt niet mee.
Onderuit- en wegzakken gaat makkelijker.
Humeurig klagen ook.
En dat je maar blijft denken: ‘lukt niet, en wordt nooit wat’.
Verheug je, is dat je je alvast een beetje laat optillen vanuit een volwassen verwachting: 'Wat mij nu niet lukt, kan vast met de hulp van een ander'.
Met Kerstmis vieren we de hulp van God. En dat die hulp er totáal anders uitziet dan verwacht: Een kínd wordt geboren.
En in onze handen gelegd.
Teder doet het beroep op onze liefde. Op onze hulp.
Op wat wij allemaal best kunnen, ook in narigheid en moeilijkheden: een beetje lief zijn.
Om de menswording van onszelf en anderen met liefde ter harte te nemen, én in de hand. Dat is best te doen.
Dienst aan anderen beurt een mens op.
Verheug je!
pastoor Paul Daggenvoorde
