Ans te Lintelo
28 december 2022
U kunt me kennen van de columns, van de activiteiten die ik organiseer met en voor jongeren. Nu wil ik u graag een inkijkje geven in een ander deel van werk.
Met veel jeugd gaat het goed. Met steeds meer jongeren gaat het niet goed. Dat komt dichterbij als je gesprekken voert met hen en met hun ouders.
Een moeder vertelde met dat het met haar dochter niet goed gaat. Ze wacht al sinds oktober ‘22 op psychologische hulp. Ze heeft veel meegemaakt: een verlies dichtbij, een scheiding, een mislukte opleiding. Het is te veel om alleen te verwerken. Maar ze is sterk, veerkrachtig, en toch zou ze graag met iemand praten. Het grijpt me aan. En ik bied aan om te luisteren.
Een andere jongere heeft zich in de arm gesneden. Automutilatie, een schreeuw om aandacht. De ouder vertelt me dit omdat ik haar wel zou missen in de jp-activiteiten. Dat is ook zo. Ze is al twee keer niet geweest. Gelukkig is er wel professionele hulp gekomen.
Een derde jongere kan het in haar werk niet vinden. Ze wordt overvraagd. Ze mist de ervaring, dat speelt haar parten.
Het valt me op dat jongeren ook in vakanties geen tijd hebben voor jp-activiteiten: ontmoetingen met leeftijdsgenoten. Ze hebben alle tijd nodig om proefwerken, projecten, onderzoeken uit te werken. Het baantje in de supermarkt is nodig om het mobieltje te kunnen betalen.
Luisteren is het minste wat ik kan doen. Laat 2023 een goed jaar worden voor iedereen!
Ans te Lintelo, coördinator Jongerenpastoraat
